In gesprek met gemeentesecretaris Bregje Booltink

“Kinderen leren je meer in het nu te leven”

Soms klampen mensen haar aan. Om te vragen hoe ze het volhoudt in de turbulente wereld die een gemeenteorganisatie soms is. Ze lacht de bezorgde blikken bij de mensen dan snel weg. “Omdat ik het oprecht naar mijn zin heb bij de gemeente Montferland. Dit is een warme omgeving, waar het fijn werken is.”

We hebben vandaag afgesproken met Bregje Booltink (36). Ruim drie maanden geleden werd de Didamse aangesteld als gemeentesecretaris/algemeen directeur bij de gemeente Montferland. Dat is zo’n beetje de hoogste functie binnen het gemeentehuis. Bregje is vandaag gekleed in stemmig groen met als opvallend detail het speldje van de Achterhoek. “We hebben ons als gemeente deze week definitief aangesloten bij de Achterhoek. Dat is een feestelijk moment.” 

Bregje Booltink begon haar carrière als beleidsondersteuner bij de gemeente Duiven. Recreatie en toerisme zaten jarenlang in haar portefeuille. Ze verkaste naar de gemeente Montferland, waar ze het bestuur ook strategisch ging adviseren. Een rol die haar paste en drie maanden geleden leidde tot een nieuwe stap: ze werd benoemd tot gemeentesecretaris/algemeen directeur. Vanuit die functie voorziet ze het college van strategisch advies, maar is ze ook leidinggevende over alle ambtenaren.

Soms roerig

“Het was geen makkelijke tijd om te beginnen”, zo kijkt ze eerlijk terug. “Een wethouder stapte op, de organisatiestructuur werd aangepast en ik moest worden ingewerkt. Maar qua organisatie is het hier warm en collegiaal. Het voelt als één team Montferland. Iedereen wil elkaar helpen. Dat voelt fijn.”

Haar nieuwe rol bevalt haar prima. “En ondertussen leer ik veel over mezelf. Ik werd altijd Pacman genoemd omdat ik veel oppakte en het allemaal zelf wel oploste. Dat kan niet meer. Ik moet meer delegeren. Dat is niet makkelijk voor iemand die ongeduldig is. Toch lukt het al aardig.”

Knop omdraaien

Bregje werkt tegenwoordig fulltime in haar nieuwe functie, maar runt samen met haar vriend Rion ook een gezin. Ze is moeder van Madelief (6) en dochter Frederiek (bijna 1). “Ik heb een fijne en stabiele thuissituatie. Ik ben vergeleken met mijn vorige functie meer gaan werken, Rion wat minder. We hebben het goed geregeld. De vrijdagmiddag ben ik altijd vrij. Dan komen er vaak vriendinnetjes bij ons spelen. Het mooie van jonge kinderen is dat je thuis meteen de knop omdraait. Ik neem geen zorgen mee naar huis. Dankzij mijn kinderen. Frederiek wil altijd meteen knuffelen en Madelief gaat van alles vragen. Leuk joh. Dan krijg je echt een spiegel voorgehouden. Bijvoorbeeld wanneer ik zeg dat ze aan tafel moet gaan zitten om te ontbijten. Dan krijg ik als antwoord: "nee mam, je kunt niet altijd je zin hebben". 

Ik hoor mezelf gewoon praten, haha. Geweldig toch. Kinderen leren je meer in het nu leven. Daar word ik blij van. Zo word je automatisch uit de realiteit van de dag getrokken. Al mijn vrije uurtjes besteed ik graag aan mijn gezin. In het weekeinde plannen we ook niet teveel sociale afspraken. We laten het graag op ons afkomen. Dat schept ruimte voor spontane dingen zoals naar het zwembad gaan of wandelen. Of naar ’t Peeske te gaan. In elk seizoen is het daar mooi. Hardlopen, een terrasje pakken of met kinderen spelen in het oerbos. Of om samen op zoek te gaan naar kikkervisjes en bloedzuigers. Daar ben ik heel goed in, haha. Overigens houd ik ook van een goede film in of een boek. Al duik ik tegenwoordig ’s avonds als de kinderen op bed liggen ook vaak in gemeentelijke stukken. Tja dat hoort er bij…”.