In gesprek met raadslid John Teunissen (Eén Montferland)

Zijn benen mogen dan niet meer zo hardlopen als vroeger, stilzitten is er voor John Teunissen (69) nog altijd niet bij. De geboren sportman en rasechte verbinder heeft zijn leven lang mensen en organisaties in beweging gebracht, letterlijk en figuurlijk. Vanuit een enorme energie én hart voor de medemens. “Ik heb een zwak voor underdogs.”

Dat deze oneliner geen grootspraak is, bewijst zijn cv. Zo was John Teunissen voorzitter van de Regionale Gehandicapten Sportvereniging De IJsselstreek, penningmeester van de Nederlands Bond Aangepast Sporten (NEBAS), treasurer van het International Paralympic Committee (IPC) en president van het International Committee Electric Wheelchair Hockey (ICEWH). “Op de middelbare school zat een jongen bij mij in de klas met een zware fysieke handicap. Ik trok altijd met hem op.”

Zijn politieke betrokkenheid in Montferland komt voort uit hetzelfde gevoel: gelijke kansen voor iedereen. “Ik hoef geen carrière meer te maken, maar ik weet dat mijn ervaring en expertise nog van waarde zijn. Figuren zoals ik zijn nog steeds nodig om projecten uit het slop te trekken en zaken voor elkaar te krijgen.”

Het zijn de mentaliteit en vastberadenheid die een topsporter tekenen. John Teunissen maakte als atleet ooit deel uit van Jong Oranje. John was kampioen van de trainingen, maar in wedstrijdverband kwam het er nooit helemaal uit. Zijn maat Gerard Nijboer daarentegen maakte wél wereldfaam. “Gerard won zilver op de Olympische marathon en werd Europees kampioen.”

Sport vormde altijd de perfecte uitlaatklep voor de jonge John. “In mijn jeugd was ik altijd een druktemaker, ik kon niet stilzitten.” Op het CIOS voelde hij zich voor het eerst als een vis in het water. Pas dertig jaar later, op zijn 52e, viel alles op zijn plek en kon hij de onrust een plek geven. “Je begrijpt niet dat de wereld jou niet begrijpt, totdat je ontdekt waarom. Een psychiater stelde de diagnose ADHD en vervolgens kreeg ik medicatie. Binnen twee dagen was de mist in mijn hoofd opgetrokken.”

Ondanks die innerlijke onrust bouwde hij een indrukwekkende carrière op. Als manager van de Stichting Accommodatie Beheer Westervoort leidde hij tien jaar lang de privatisering van gemeentelijke sport- en cultuurvoorzieningen. Zijn succes trok de aandacht van andere gemeenten, waarna hij zijn eigen adviesbureau oprichtte: SemadAdvies. In 1993 richtte hij ConeGroup BV op, een bedrijf gespecialiseerd in het beheer van sport- en vrijetijdsaccommodaties. Op zijn 58e droeg hij dit bedrijf over aan zijn zoon. “Het was goed zo. Ik had mijn bijdrage geleverd, de druk en verantwoordelijkheid waren niet meer nodig.”

Dat betekende niet dat hij achterover ging leunen. “Ik was een loper, maar mijn lichaam wilde niet meer. Toen ben ik gaan wielrennen. Recreatief.” Lachend: “Dat zeg ik dan, maar ik wil nog steeds wereldkampioen worden.” Inmiddels is hij al 25 jaar lid van RTC De Grenslandrijders in ’s-Heerenberg. De laatste vier jaar is hij zelfs voorzitter. De wielrijdersclub komt voort uit Bergh in het Zadel. Nog zo’n initiatief waar John zich vanaf dag één voor heeft ingespannen. Als deelnemer en als sponsorwerver. “Helaas kan ik dit jaar niet meefietsen, want mijn lijf werkte even niet mee. Maar de parameters staan weer goed, het gaat de goede kant op met mijn gezondheid.” 

Hij koestert zijn zegeningen. “Mijn vrouw is mijn absolute redding. Zij is mijn tegenpool, de rust en structuur in mijn leven.” Samen genieten ze van hun zoon, schoondochter en twee kleinkinderen.

John op de praatstoel zetten, is vragen om een waterval aan verhalen. Hij heeft ze genoeg, en altijd met een moraal. Maar uiteindelijk is het volgens hem simpel: “Als je iets kunt betekenen voor een ander, dan moet je dat gewoon doen.” En dus fietst hij door, organiseert hij door en motiveert hij door. Stilzitten kan altijd nog.

Foto door Robin Sommers